မႈိင္းညိဳညဥ့္ရိပ္၊ လူေျခတိတ္၍
ေရဆိပ္အနား၊ ရြာတံခါးမွ
ဂုတ္က်ား က်ယ္ေလာင္၊ ဆီးႀကိဳေဟာင္ေသာ္
‘ဖိုးေမာင္လာၿပီ’ ဆိုၾကသည္။
ေဟာင္သံရပ္၍
ထက္ၾကပ္ေပၚလာ၊ အသံမွာကား
‘ညခါ ငါးေထာင္၊ ေမာင္ဖိုးေမာင္သည္
ရြာေတာင္ေခ်ာင္းက ျပန္ခဲ့ၿပီ’။
ဖိုးေမာင္သံၾကား၊ ကင္းသမားက
တံခါးႀကီးေအာက္၊ မလြယ္ေပါက္ကို
တေယာက္ဝင္သာ၊ ဖြင့္လိုက္ပါေသာ္
ယာတြင္ အုပ္ေဆာင္း၊ ဝဲ တက္ေခ်ာင္းႏွင့္
ခါးေစာင္း ကိုယ္ကိုင္း၊ ငါးပလိုင္းကို
လြယ္သိုင္းၿပီးလွ်င္၊ ရြာကိုဝင္သည္
လူပင္ေလလား တေစၧလား။
တေစၧမေၾကာက္၊ ေႁမြမေၾကာက္ဘဲ
တေယာက္တည္းပင္၊ ညဥ့္ေမွာင္တြင္၌
သူလွ်င္ငါးရွာ၊ မေကြၽးပါက
ထိုရြာသူသား၊ လူအမ်ားတို႔
ငါးစို ငါးစိမ္း ငတ္ေပလိမ့္။
ေဆာင္းတည၌
ခ်မ္းျမစိမ့္ေအး၊ လျခမ္းေကြး၍
ရြာေဘးက်ီပ်က္၊ ေမွာင္နက္နက္မွ
ဇီးကြက္က ေအာ္၊ ေတာက္တဲ့ ေၾကာ္စဥ္
ရြာေပၚလႊမ္းေအာင္၊ ဂုတ္က်ားေဟာင္သည္
ဖိုးေမာင္ လာခ်ိန္ပါတကား။
သို႔ျဖစ္ေသာ္ျငား၊ ခါတပါးသို႔
တံခါးဝင္လို၊ သူ မဆိုဘဲ
‘ေမာင္းကို ထုပါ၊ လူ စုပါေဟ့၊
ရြာကို ေဘးမွ၊ ကာကြယ္ၾကေလာ့၊
ဓားျပ ငါ့အား၊ ဖမ္း၍ထား’ ဟု
စကားမဆံုး၊ ဟစ္ေအာ္တုန္းတြင္
ဒိုင္းဒုန္း ဒိန္းသံ၊ ရြာလံုးညံသည္
ေခ်ာင္းယံ ပဲ့တင္ထပ္သတည္း။
ဖိုးေမာင့္နိဂံုး၊ ဤတြင္ဆံုးလည္း
ရြာလံုးစိတ္တြင္၊ ဖိုးေမာင္ဝင္၍
ပဲ့တင္ထပ္ကာ၊ ဟည္းလ်က္ပါတည့္။
ဘယ္ခါမဆို၊ ဆီးလင့္ႀကိဳသို႔
မႈိင္းညိဳညဥ့္ရိပ္၊ လူေျခတိတ္၌
ေရဆိပ္အနား၊ ရြာတံခါးမွ
ဂုတ္က်ားက်ယ္ေလာင္၊ ရမ္းေရာ္ေဟာင္ေသာ္
‘ဖိုးေမာင္လာၿပီ’ ဆိုဆဲပင္။
(မင္းသုဝဏ္)
သတ္ပံုအမွန္အတိုင္းေရးသားတဲ့အတြက္ ခ်ီးမြမ္းပါေၾကာင္း။ တခ်ိဳ႕က တစ္ ေတြေျပာင္းေရးေနၾကတယ္။ စိတ္မေကာင္းပါ။ သတ္ပံုျပင္သူေတြဟာ ဆရာမင္းသုဝဏ္ကို ေစာ္ကားရၾကတယ္။
ReplyDelete